Green Book - recenzja filmu

Po obejrzeniu zwiastuna, który niezmiernie zaciekawiał, poczytaniu recenzji w prawie każdym przypadku pozytywnych i w końcu po przyznaniu "Green Book" Oskara za najlepszy film. Postanowiłam wybrać się do kina i na własne oczy zobaczyć tę produkcję. Oskarowe filmy są z reguły oryginalne, nie zawsze w dobrym tego słowa znaczeniu.

 Tym razem jednak nietuzinkowy scenariusz okazał się strzałem w dziesiątkę. Ponad miesiąc po polskiej premierze, w środku tygodnia na seansie był komplet widzów w każdym wieku. Podczas seansu nie raz wybuchaliśmy śmiechem, a czasem łza się w oku kręciła.

Akcja dzieje się w latach 60. ubiegłego stulecia. Historia opowiada o dwóch mężczyznach. Tony "Wara" Vallelonga jest włoskiego pochodzenia i pracuje jako ochroniarz. Bardzo skuteczny i o niezwykle silnej ręce. Kiedy lokal w którym pracuje zostaje zamknięty na czas remontu, Tony zmuszony jest poszukać nowego zajęcia. Może jedzenie hot-dogów na wyścigi to niezły pomysł na jednorazowy zarobek, ale nie na stałe. Dostaje propozycję posady kierowcy u Donald'a Shirley'a, który jest bogatym muzykiem i potrzebuje kogoś do obsługi jego wielotygodniowej trasy po całym kraju. Pianista jest czarnoskóry, co stanowi dla Tony'ego problem, gdyż jak wielu w tamtych czasach czarni stanowią dla niego nieco niższą klasę społeczną. Początkowo odmawia pracy, która wiązałaby się z opuszczeniem rodziny na tak długo, ale w końcu dostawszy zgodę żony decyduje się na wyjazd. 

Tak zaczyna się długa podróż po wielu miastach Stanów Zjednoczonych, z tytułową książką, będącą pomocą dla podróżujących Afroamerykanów.  Niestety miejsce do spania nie będzie jedynym problemem naszych bohaterów, ale nie będę tu zdradzać za wiele. Na pewno nie można się nudzić oglądając Green Book. 

Film pokazuje w genialny sposób różnicę charakterów obu bohaterów. Nie zgadzają się początkowo w żadnym punkcie, wręcz się nie lubię. Ale z czasem zaczynają rozmawiać, uczyć się od siebie nawzajem. Chociażby jak jeść kurczaka w panierce ;) Ale też jak pisać listy do ukochanej, tak aby z wrażenia miękły jej kolana i aby zazdrościły jej ich wszystkie koleżanki. Jesteśmy świadkami przemiany Tony'ego, który mimo początkowej niechęci do muzyka staje się jego przyjacielem i obrońcą. 

Gra aktorska? Wspaniała. Dopracowanie każdego szczegółu. Gestu i słowa. Stworzono absolutnie 
iluzję niesamowitą.
W skrócie, niesamowita historia, która mówi jak ważna jest równość ludzi wobec siebie, jak ważna jest rodzina i przyjaciele i jak pieniądze szczęścia nie dadzą, jeśli będziemy w wielkim pięknym domu sami, bez nikogo bliskiego.
Jeden z najlepszych filmów jakie widziałam ostatnimi czasy, dwie godziny minęły nie wiadomo kiedy i chciałoby się jeszcze. Rozśmiesza, wzrusza, skłania do refleksji. Oto Green Book. Ode mnie 10/10.